يوميات بى تى شقيه2

وعدت انى اكمل لكم يوميات بى تى شقيه .ودى تاني حلقه من بى تى شقيه يمكن العنوان يوحى بانى كنت شقيه لكنى فى ظل كليتنا المصونه مكنتش شقيه اوى .انهارده بقى احكيلكم عن سفرى ورحلتى اليوميه مع القطر المكيف اللى خرب بيتنا والحمد لله بس .

القطر دى بقى شوفت فيه كل الناس الطلبه والطالبات الناس الكبيره ودكاتره الجامعه .ستات وبنات بيشتغلوا فى القاهره وبيسافروا يوميا.صدقونى اللى كان بيهون علينا السفر ان احنا كنا بنحس ان لو حد عملنا حاجه فى معانا ناس محترمه ترد عليه.السفر والقطر كان فى البدايه عذاااااااااااااااااااااااااااااب لكن اتعودت بس كان مجهود رهيب جدا.ويا سلام ياجماعه ام تسافروا فى قطر الفجر يا سلام مش رايحين كليه كنا بنروح نبيع لبن .وعارفين القطر ده ياااااااااااااه كانت ايام جميله كان ساعات يتأخر وساعات يوصل بدرى وساعات يشلنا فى الطريق وكان سياده القطر المصون مش بيحب يتأخر الا لو حاسس ان احنا عندنا امتحانات وعايزين نروح نذاكر .بجد الواحد لما كان بيدخلوه من كتر ماقعد فيه كان بيحس انه بيته التانى مش مجرد وسيله مواصلات.وبعدين انا كونت من خلاله علاقات بناس كتير ناس حبتنى جدا وناس عرفتنى مجرد معرفه.وسعت دايره علاقاتى وشوفت افكار للناس عمرى ما كنت اتخيل ان تفكيرنا كشبا ب بقى وسورى فى الكلمه تافهه.وكل همهم اللبس والماكياج والولاد

لكن كان فى ناس تانيه محترمه جدا وجواهم خير كبير اوى بس عايزه حد ياخد بايدها وفى القطر لازم الواحد يعمل لنفسه شخصيه جامده فى ناس تعتبرها مقفله اوى حاجه بس احسن.كان لازم نحافظ على نفسنا من الاخوخ الرخمين خريجى جامعات الرخامه على البنات.بس الحمد لله ربنا بيحفظ امائه اللى بيرجو انهم يكون صالحين وملتزمين باوامره بس انتوا عارفين الحاجه اللى كنت مفتقداها هيه ايه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

صحبيتى صحبه المسجد اصحابى الانتيم .وبالاخص واحده منهم كنا نفسنا ما يفرقناش اى حاجه بس هو القدر.بس تصدقوه رغم التعب كل واحد فينا له ذكريات جميله جدا فى اى مكان بيروح فيه .بس الذكى اللى يتعلم من اللى بيحصل حواليا.لازم يكون بينظر للايام الى فاتت عليه بعين العظه والتفكر فيها مش يقول ايام وعدت وخلاص وكان لازم اتعلم من كل حاجه بتحصل حواليا.انتم عارفين انك تكون جرئ دى احلى حاجه فى الدنيا وتخوض تجارب وتتعلم منها يعنى السفر اليومى ده تجربه كانت جميله كانت ساعات مؤلمه لكن اتعلمت منها الكتيررررررررررررررر.صدقونى مذاكرتى وحكاياتى دى مش محرد حكى ولا سرد للحكايات لكن دى ذكريات وتجارب اتعلمت منها.

اتعلمت انى فى كل مكان لازم مهما كان اللى حواليا انى اكون ثابيته على مبادئ وما اضعفش.عرفت قيه اخواتى فى الله وانهم نعمه كبيره جداااااااااااااااا.عرفت ان فى شباب كتير بقى تفكيرهم تافهه جدا ولازم يكون فى صحوه للشباب دى وان احنا لازم نتحرك وعرفت برضه ان الخير فى وفى امتى الى يوم القيامه.لما تلاقى ناس كتير جدا يوميا اول ماتدخل القطر تقول الاذكار وتلاقى المصاحف وكانها تيجان على رؤؤسهم ومش فى رمضان بس دا كل يوم.فعلا تحس بالخير وتدعى ان ربنا يهدى شبابنا .فعلا ما اجمل ايام القطر دى وكلها ايام ونرجع.وربنا يكرمنا ونستقر السنه دى.جميله الايام دى والانسان فعلا مش عارف الخير فين.وانتظرونى فى باقى الذكريات واليوميات والمره الجايه احكيلكم عن المشرحه وعن القصر العينى وعن النشاط.سلام يا شباب على امل العوده