حكايه كل يوم

الحكايه حكايه كل يوم بنشوفها وبنتعامل معها وكأنها اصبحت حاجه عاديه جدا لكن مش عارفه ليها المره ديه خصوصا فكرت وتأملت والحكايه معدتش عادى

كان الطريق واقف كالعاده فى طريقى الى كوبرى الجامعه

وكوبرى الجامعه ده للعايز يعرفه هو الكوبرى اللى بيوصل مابين جامعه القاهره واول المنيل

بالظبط قبل الكوبرى بشويه التاكسى وقف عادى يعنى دايما بتحصل مفيش مشاكل

شويه ولقيت واحده من صحباتى بتبص للورا وبتقولى شوفى بيضربوا ازاى؟ فطبعا رد فعل طبيعى انى ابص ورايا لارئ شاب من شبابنا نزل من العربيه عشان يضرب ولد صغير من اطفال الشوراع لانه كانت قاعد يخبط فى العربيه

والولد الصغير كان مش بيخبط لطلب شئ غالبا هو كان ماشى يخبط فى كل العربيات.مش المشكله ان الشاب ده ضربه المشكله ان ساعاته لقيت الولد جرى شويه وقعد يلعب مع اصحابه وكأن شيئا لم يكن والمصيبه انك تلاقى طفل لم يتجاوز عمره 8 سنين بيشرب سجاير

ساعاته انا قولت كلمه واحده بس فى رقبه مين ذنب الولد ده

ابوه وامه اللى سابوه فى رقبه الحكومه واللى فى رقبه الشعب كله

ذنبه ايه يشوف غيره راكب عربيه احدث موديل وهو مش لاقى يأكل

وطبعا الشاب اللى نزل من العربيه كان بجوار صاحبه اللى بيسوق العربيه والاغانى الاجنبيه باعلى صوت .حاجه عاديه المنظر ده

لكن متعودش انى اشوف حاجه وما انظرش نظره تفكر ولو لدقيقه واحده مش مثاليه ولا حاجه لكن بجد المنظر كان منظر لازم اتوقف عنده كان لازم اكتب عشان يمكن مش عارفه نعمل ايه؟ فى كتير اه ممكن نعمله ان احنا نفجر من تانى القضيه مش مجرد كلام بيتقال مش معقول نعتمد على مسلسل اتعمل بس

كام فيلم كل يوم بينتجوا بحجه اطفال الشوارع

مع كل اصحاب الفكر اللى شايفين ان رساله الفن انه يفجر القضايا لكن لازم يحصل. حاجه الولد الصغير ده بكره يكبر بكره يبقى شاب من شباب الامه اللى بتضيع واحنا وكأن على رؤؤسنا الطير

ياريت كلنا نفكر فى الموضوع ده كويس

وياريت تقولوا ارائكم